Vrouwen zijn de oren en ogen van de wijk

Vandaag, zondag 8 maart, is het internationale vrouwendag. In Haarlem vieren we dat met een bijeenkomst over de kracht van de wijken waarbij iedereen van harte welkom is! Veel taken gaan naar de gemeenten. Hoe groot is de betrokkenheid en de rol van vrouwen in een wijk?

Afgelopen donderdag was ik uitgenodigd door vrouwen in Rotterdam Zuid om tijdens een ontbijtsessie te praten over de rol van vrouwen in het debat over radicalisering. Bij het voorstelrondje vielen me iets op. Al deze vrouwen noemden vol trots dat ze moeder waren en daarna vertelden ze hoe ze het moeder-zijn combineerden met een baan of studie én vrijwilligerswerk én vaak ook nog met mantelzorg.

Ik realiseerde me dat ik in Den Haag heb afgeleerd om te noemen dat ik kinderen heb. Raar eigenlijk, ik ben moeder en Tweede Kamerlid en huisarts. Een combinatie die ik overigens niet altijd even makkelijk vind. En zo rondkijkend naar de vrouwen aan de tafel bedacht ik me dat er een enorm kapitaal aan tafel zat. Vrouwen die hun ziel en zaligheid inzetten voor hun kinderen, voor de maatschappij, voor de samenleving.

Deze vrouwen zijn de oren en ogen van de wijk. Ze voelen zich betrokken bij wat er in de wijk gebeurt. Ze voelen dat wat in de kranten hun wijk binnenkomt, soms zelfs plaatsvindt in hun wijk. De aanslagen in Parijs en Kopenhagen komen hun wijk binnen. Ze voelen de angst voor terrorisme groeien op straat. Het is het onderwerp van het kringgesprek op de scholen van hun kinderen.

Maar ook het nieuws van heel dichtbij. De Pakistaanse Yasmeen, die jarenlang verborgen slachtoffer geweest was achter een voordeur in de wijk. En het baby’tje dat als gevolg van mishandeling om het leven was gekomen. Vlakbij. Niet enkel iets op het nieuws. Hadden zij, hadden wij het kunnen zien? Hadden zij, hadden wij kunnen ingrijpen? Moeten ingrijpen?

In vele buurten en wijken zien vrouwen wat er gebeurt op straat. Ze horen hun kinderen thuis vertellen over wat over het nieuws verteld werd in de klas. Maar horen ze ook over het klasgenootje dat geen lunch mee had naar school of het klasgenootje dat ontspoort. Ze zien soms een schim achter de gesloten gordijnen bij de buurvrouw die je nooit ziet.

Vrouwen kunnen de ogen en de oren van een wijk zijn. Signalen van huiselijk geweld of kindermishandeling herkennen. Signalen van radicalisering herkennen. En aan de bel trekken, hulp zoeken, om advies vragen. Elkaar een helpende hand bieden, een luisteren oor. En ook de hulp inschakelen van professionals: de dokter, de lerares, de wijkagent. Instanties wijzen op problemen. Vrouwen zijn de oren en de ogen van de wijk. De wijk heeft ze nodig, de samenleving heeft ze nodig.