Over de verkiezingsuitslag: we mogen de ongedeelde stad nooit opgeven

Op woensdag 22 november ging Haarlem naar de stembus. De kersverse roodgroene combinatie kwam in Haarlem overtuigend als winnaar uit de bus. Echt blij konden we niet zijn. Het land werd immers geschokt door de grote overwinning van de extreemrechtse partij van Geert Wilders.

Na zo’n verkiezingsuitslag neem ik me altijd voor om de tijd te nemen. Om te reflecteren en niet al kort na de verkiezingen (in de emotie) tot conclusies te komen. Vaak geeft tijd meer mogelijkheden om alle inzichten te bundelen.

Landelijk zagen we dat de nieuwe samenwerking van de PvdA en GroenLinks een kiezersschare opleverde die relatief jong en hoogopgeleid was. Links als geheel verloor de nodige kiezers aan rechts. Overigens eerder aan de nieuwe partij van Omtzigt dan aan Wilders, blijkt uit kiezersonderzoek.

Toen ik lid werd van de PvdA was dit vanuit de overweging dat bij de PvdA verschillende groepen mensen samen kwamen. Zoals mensen die achter de kassa werken, automonteur, buschauffeur of leraar zijn. En dat gecombineerd met idealistische hoogopgeleiden en studenten. Ik was – en ben – een voorstander van de roodgroene samenwerking; klimaatbeleid kan niet zonder draagvlak onder mensen met een lager inkomen en sociaal economisch beleid heeft geen toekomst zonder klimaatbeleid. Op een planeet die niet leefbaar is, zijn geen banen voor de arbeider. Om felrood en felgroen samen te laten komen ben ik enthousiast over de samenwerking met GroenLinks.

Toch doet het pijn om te zien dat zo veel praktisch geschoolden zo veel rechtser hebben gestemd. Ze hebben links hun zorgen over de woningnood en maandelijks rondkomen niet toevertrouwden. Ik heb de stellige overtuiging dat links enkel en alleen succesvol kan zijn wanneer we in staat zijn vele groepen aan te spreken. Van Pekela tot Heerlen, van jong tot oud en van praktisch geschoold tot hoogleraar.

De verkiezingen hebben in Haarlem een scheidslijn blootgelegd. Hier is het Spaarne van oudsher een natuurlijk grens. Een hele harde scheiding van wereldbeelden, opleidingsniveaus en kansen in de samenleving. Het lijkt soms wel of die werelden elkaar niet meer begrijpen en elkaar niet meer ontmoeten. Terwijl ik – wellicht naïef – er in blijf geloven dat we zo veel méér met elkaar in gemeen hebben wat ons bindt. Universele idealen zoals eerlijk delen, gelijke kansen en bestaanszekerheid kunnen ons verenigen. En moeten ons verenigen.

Het Spaarne als scheidslijn levert ook politiek een duidelijk beeld op. Aan de westzijde was PvdA-GroenLinks bijna overal de grootste en in Oost/Schalkwijk zien we op veel plekken dat de PVV de winst wist te pakken. Van de kwetsbare buurten vragen we veel en de uitslag is in die zin ook een schreeuw om reflectie. Vragen we niet té veel van altijd maar dezelfde buurten?

We moeten proberen deze werelden bij elkaar te brengen en het ideaal van de ongedeelde stad nimmer opgeven. Dat doen we ook al jarenlang. Die strijd zullen we als PvdA Haarlem nimmer staken. Door 50% sociale huur te bouwen in West en zo voor meer gemengde wijken te zorgen. Door de armoedebestrijding uit te breiden. Door te investeren in voorzieningen in Oost en Schalkwijk; het opknappen van het winkelcentrum in Schalkwijk, de nieuwe bibliotheek in Schalkwijk, het huis van de wijk op het Beatrixplein, het OV knooppunt Nieuw Zuid, het opknappen van de openbare ruimte in Meerwijk, de vernieuwing van de Waddenbuurt in Molenwijk, etc. etc..

Heb jij een idee voor de fractie? Mail me dan gerust ([email protected])!

Uit: https://haarlem.nl/sites/default/files/2023-12/Uitslag_verkiezingen_Haarlem_2023_nov.pdf