In Memoriam – Adri Kemps

Adri, waar zal ik beginnen? Januari 2011, PvdA Congres in Groningen, de treinreis terug. Ik had Adri gehoord als Congresafgevaardige uit Haarlem en sprak hem aan. ‘U komt ook uit Haarlem’. Het was de enige keer dat ik u tegen hem heb gezegd. Enthousiast zoals we hem kenden vertelde hij over de PvdA in Haarlem. ‘Een leuke afdeling hoor, je moet ook eens naar een bijeenkomst komen’. Uiteindelijk hebben we vanaf het moment waarop Adri in het afdelingsbestuur kwam, november 2015, tot nu samen in het bestuur gezeten.

Adri was van de strategie, van het overzicht, van de grote lijnen, maar hij vulde ook de enveloppen met post voor leden zonder mailadres. En hielp bij het beheer van het clubhuis. In de afgelopen jaren heeft hij tijdens campagnes heel wat rozen uitgedeeld. Energiek en behulpzaam, niet alleen actief in de afdeling Zuid-Kennemerland, maar ook landelijk bij de Verenigingsraad, de financiële commissie, de werkgroep Fondsenwerving. In het Gewest Noord-Holland. En niet te vergeten: Het Rode Nest. Ledendemocratie, dat was het onderwerp waar hij in de laatste vergaderingen waarbij hij aanwezig was, aandacht voor bleef vragen. 

Met Adri heb ik wel eens gesproken over ‘waarom de PvdA’. Uiteraard de sociaal-democratie, maar ook een partij met historie, een bestuurderspartij, en heel belangrijk voor hem: een partij gericht op internationale samenwerking. Vanaf begin jaren tachtig was Adri actief in de solidariteitsbeweging met Nicaragua, het land waar hij later ook woonde en werkte. De afgelopen jaren was hij één van de drijvende krachten achter de Steungroep Nicaragua. Ook werkte hij voor het Netherlands Helsinki Committee als Senior Expert. 

Binnenkort zou Adri na ruim vier jaar aftreden als bestuurslid. In die jaren schreef hij mee aan het verkiezingsprogramma en organiseerde verschillende Politieke Cafés. Hij was betrokken bij de fusie tussen de afdelingen tot Zuid-Kennemerland. Ook was het Adri die speciale aandacht vroeg voor de Waterschappen. Zoals op zijn rouwkaart staat ‘Geworteld in rechtvaardigheid’. Dat hebben we van dichtbij kunnen zien en ervaren. Het is nog niet voor te stellen dat het afscheid nu definitief is.

Adri, hoe zal ik eindigen? We gaan je ontzettend missen. Je lach, je luide stem en je enthousiasme. Hoe je contact had met jong en oud. Je tomeloze inzet. En voor mij je luisterend oor. Je was een geziene en geliefde partijgenoot!

Op 22 april hadden we voor het laatst contact via Whatsapp. Ik eindig met jouw eigen mooie woorden 

‘Het is niet anders. Blij me opgenomen te voelen in de Rode Familie en daaraan een bijdrage te hebben mogen geven’

Adri Kemps 18 januari 1955 – 13 mei 2020