In memoriam Bart Wiedemeijer – sociaaldemocraat van het eerste uur

Bart Wiedemeijer is in de nacht van 14-15 juli overleden. Bart was een sociaaldemocraat van het eerste uur en is tientallen jaren actief geweest in onze afdeling als werkgroepslid, bestuurslid en lid van gemeenteraad tussen 1978-1988. Hij hield zich in de gemeenteraad vooral bezig met de volkshuisvesting, later met volksgezondheid. In de jaren tachtig trok hij zich actief het lot van buitenlanders aan en streefde actief naar integratie.

Bart was zeer betrokken bij het onderwijs (en was in zijn leven na de gemeenteraad ook leraar) en een prototype PvdA-er: zeer inhoudelijk, recht door zee, degelijk en betrouwbaar. Mijn eerste ervaring met Bart was in 1989 toen hij voorzitter van groslijstcommissie was. Een lastige klus want de PvdA had zestien (!) zetels in de gemeenteraad en vier (!) wethouders. Het was alom de verwachting dat die aantallen na de verkiezingen van 1990 niet behouden zouden blijven. De verkiezingsuitslag in 1990 leidde tot het verlies van maar liefst vijf zetels. Toen de college-onderhandelingen in 1990 -mede door onhandig opereren van de PvdA-top- ertoe leiden dat de PvdA voor het eerst sinds 1945 uit het stadsbestuur verdween, diende Bart Wiedemeijer, die zich als voorzitter van de groslijstcommissie persoonlijk verantwoordelijk achtte voor de achteraf ongelukkige samenstelling van de top van de lijst, persoonlijk een motie in waarin de verantwoordelijkheid voor het debacle bij de lijsttrekker werd gelegd. De motie-Wiedemeijer werd aangenomen met ruime cijfers op de ledenvergadering, boven in de bibliotheek van het Rosenstock Huessy huis. Het was een van de eerste vergaderingen die ik als zeventienjarige jongen meemaakte, en ademloos heb ik het spektakel gevolgd. Of ik toen ook alle finesses helemaal begreep: dat lijkt me sterk, maar ik heb zijn actie altijd een mooi voorbeeld gevonden van iemand die ook verantwoordelijkheid durft te nemen voor beslissingen, die achteraf niet goed zijn uit gevallen.

Ruim vijftien jaar later was de PvdA weer in een lastige college-onderhandeling terecht gekomen: in 2006 dwong een (wonderlijke) combinatie van de SP en de VVD, beide oppositiepartijen, ons met hun college-onderhandelingen te gaan voeren. Ik was inmiddels lijsttrekker en de fractie wilde het wel gaan proberen, maar was ook afwachtend uiteraard want een dergelijke coalitie was nog nooit geprobeerd. We besloten dat we een onafhankelijke voorzitter zouden vragen om de onderhandelingen te leiden. Ik had altijd goed contact met Bart gehouden en dacht meteen aan hem. En zo heeft Bart ons met zijn humor, relativering en inhoudelijke scherpte als college-formateur door deze moeilijke onderhandelingen geleid. Bart vond het zelf prachtig om ineens weer in de actieve gemeentepolitiek (met de bijbehorende media-aandacht) te opereren en hij heeft dat prima gedaan.

Nog jaren erna is Bart actief gebleven in werkgroepen en op ledenvergaderingen. Hij nam de afgelopen jaren deel aan de werkgroep zorg van de afdeling. Vanwege zijn gezondheid moest hij regelmatig verstek laten gaan. In zijn laatste mail riep hij op om beter uit te leggen waar de maatregelen in de zorg over gaan en hoe we de zorgzekerheid voor mensen met lage inkomens behouden. “Waarom zien we alleen mensen klagen? In het ziekenhuis ontmoet ik mensen die blij zijn met verkregen hulp en hulpmiddelen WMO. Waarom gaan we niet eens in de aanval?” We zullen het zonder hem moeten doen.

Stan Kaatee,
Gemeenteraadslid (2002-2009)

Met dank aan Lenie de Fijter, Wiebe Koster en Martien Brander.

Nadere gegevens treft u op de rouwkaart.