Mijn leven in het Corona tijdperk

27 mei 2020

Het Corona virus heeft het leven op zijn kop gezet. Op donderdag 12 maart organiseerde ik nog de conferentie over “Mensenrechten in Turkije” bij de Vrije Universiteit over mijn nieuwe boek “Ontvlucht en Verbannen.” e maandag daarop kreeg ik het bericht dat alle bijeenkomsten bij hogescholen en universiteiten geen doorgang konden vinden. Een van de inleiders bij mijn conferentie kon alleen nog via Londen naar  Istanbul terugvliegen. Aan het promoten van mijn nieuwe boek: “Ontvlucht of verbannen” heb ik veel tijd besteed tijdens de coronaperiode. In plaatst van de geplande boekpresentaties heb ik via de sociale media veel informatie over mijn boek gegeven.

Alles ging op slot. Vanaf dat moment ontwikkelde zich voor mij de digitale samenleving. Contacten  en informatie inwinnen verliepen uitsluitend nog digitaal. Dat geldt zowel voor de contacten met familie, vrienden en mijn werk als voor mijn raadslidmaatschap. Via de media krijg ik een stortvloed aan informatie van allerlei experts over de effecten en gevolgen van de Coronacrisis. Hoewel ik zelf en mijn directe omgeving nog niet door het coronavirus geraakt zijn, blijft de angst hiervoor aanwezig, zeker nu de Lock down gedeeltelijk wordt losgelaten.

Als raadslid vraag ik mij af hoe het verder moet. De grote problemen in de geestelijk gezondheidszorg: toename van depressies, huiselijke geweld, eenzaamheid, huisvesting voor ouderen, dak en thuislozen en de werkloosheid. Duidelijk is wel dat een gedeelte van het gemeentelijke beleid op de schop moet. Onduidelijk is nog op welke wijze de gemeente hierin door de rijksoverheid gefaciliteerd wordt om alles binnen de anderhalve meter samenleving te organiseren.

De coronapandemie heeft nog eens duidelijk gemaakt dat het tijdperk van de terugtredende overheid ten einde loopt. De organisatie van de samenleving kan niet alleen aan de markt en het neoliberale denken worden overgelaten. Dat zal onvoldoende zijn om de grote vraagstukken op het gebied van milieu, klimaatverandering en humane samenleving op te lossen.

Ibrahim Yerden