Bericht over een bijzondere vrouw

Op 3 oktober 2018 overleed in Haarlem actrice Elisabeth Andersen op 98-jarige leeftijd. Ze was een van de grootheden van het toneel van de jaren ’50 en ’60. Niemand kreeg vaker de hoogste toneelonderscheiding dan zij: drie maal de Theo d’Or. En ze was mijn overbuurvrouw. Door de poster voor de gemeenteraadsverkiezingen in maart vorig jaar, kwamen we in gesprek over de PvdA. Op 25 september heb ik haar nog uitgebreid gesproken, o.a. over haar jeugd bij de AJC in Amsterdam. Ze vertelde hoe ze daar voor het eerst gedichten mocht voordragen, waarna ze besloot om naar de toneelschool te gaan. Over de 1 mei-optochten in Amsterdam. ‘Overal rode vlaggen en mensen die naar ons keken als we voorbij liepen. Kom erbij, kom erbij, riep ik dan’.

In 1985 is Elisabeth geïnterviewd voor het PvdA-ledenblad. Bij het opruimen van haar spullen kwam het weer boven water.

Tot het eind van haar lange leven was ze strijdbaar en betrokken bij cultuur en politiek. Haar zoon memoreerde op haar crematie haar gevleugelde woorden ‘het is allemaal de schuld van het kapitalisme’.

Toen ik afscheid van haar nam, nadat ze ruim twee uur had verteld over haar carrière en hoe het allemaal begon, zei ze ‘je moet de mensen blijven stimuleren om zich te ontwikkelen!’. Een mooie opdracht van een bijzondere en strijdbare vrouw.