Speech Bernt Schneiders bij uitvaart Jan Haverkort

Vrijdag 17 oktober namen we in een vol Patronaat afscheid van oud-wethouder en oud-raadslid Jan Haverkort. Namens gemeente en partij sprak ik tijdens de uitvaart. U kunt mijn speech hier teruglezen.

Er is een Haarlemmer dood gegaan.

Waarschijnlijk heeft Jan zelf bedacht om deze zin prominent als aanhef boven  zijn overlijdensbericht te plaatsen.
Jan was van alles;   politicus, later bestuurder, visionair, romanticus, atheist, charmeur, humorist, optimist, gezellig causeur,  en soms ook een ongelofelijke ouwehoer, maar bovenal was hij natuurlijk … Haarlemmer !

Jan hield van onze stad en van de mensen en hij kan terugkijken op een leven dat grotendeels in dienst stond van Haarlem , waarbij hij een mooie erfenis voor de toekomst naliet.
Haarlem heeft veel aan hem te danken , daar zal ik graag het een en ander over zeggen.

Maar ook persoonlijk ben ik dank aan Jan verschuldigd.
Hij stelde namelijk voor dat ik op de lijst voor de gemeenteraad zou komen.
Jan stelde mij kandidaat en verdedigde mijn kandidatuur op de ledenvergadering.
Met succes. Samen met Betty van Viegen kwam ik nieuw in de fractie die door Jan werd geleid. Hij maakte ons, streng kijkend over zijn brilletje, duidelijk dat het niet verstandig was om meteen het hoogste woord te hebben en eerst maar eens af te wachten of er een vorm van acceptatie zou ontstaan.
Na enkele maanden mochten we schoorvoetend iets zeggen over natuurlijk niet al te gewichtige onderwerpen waarbij Jan kritisch keek en luisterde en daarna nog wel een lijstje met vragen en opmerkingen had. Zo werkte de politieke vorming.

Jan was een overtuigd sociaal democraat.
Hij had de verheffing van het volk hoog in het vaandel staan.
Daar moest de overheid de voorwaarden voor scheppen. Gelijke kansen voor iedereen  waardoor mensen in staat werden gesteld om uit een achterstandssituatie te raken.
Als je voor een dubbeltje was geboren moest je zeker een kwartje kunnen worden.
Ik herinner me dat Jan het vaak had over de scriptie die hij schreef over de woonschool in Parkwijk. Parkwijk was toen een buurt waar zogenaamde onaangepasten woonden . De omstandigheden waren er erbarmelijk. Via de woonschool zouden mensen meer geciviliseerd gedrag moeten gaan vertonen. Ophouden met drinken, aan het werk gaan, hun kinderen behoorlijk opvoeden, etcetera  Het experiment met de woonschool werd een totale mislukking.
Maar ik weet zeker dat alles wat Jan erover gelezen en geschreven heeft , hem heeft gesterkt in zijn ideaal om zich in te zetten voor de verheffing van mensen in minder goede omstandigheden.
Dat deed hij eerst als aktievoerder. Als kraker die de woningnood en speculatie aan de kaak stelde en als pleitbezorger voor goede hulp aan verslaafden bij release.

Daarna als raadslid en fractievoorzitter waarbij hij scherpe analyses maakte en doorwrochte betogen hield.

En uiteindelijk gedurende acht jaar als wethouder.
In die positie kreeg hij pas echt de kans om alles waar hij voor stond in de praktijk te brengen.
Zoals de stadsvernieuwing waardoor mensen in staat werden gesteld om in een betaalbaar en comfortabel huis in een prettige buurt te kunnen wonen.
Kijk naar de Harmenjanswijk die onder leiding van Jan volledig gesloopt en weer opnieuw opgebouwd werd. Compleet voorzien van een nieuwe naam. De Thorbeckebuurt, door de bewoners zelf meestal aangeduid als Thorbeckebuurt.

En mensen die hun huis langzaam weg zagen zakken door de palenpest konden bij Jan terecht. Hij bepleitte hun zaak in Den Haag en kwam met miljoenen terug naar Haarlem.

Maar we zullen Jan natuurlijk het meest blijven herinneren als de wethouder van Cultuur die zich inzette voor de nieuwbouw of verbouwingen van de cultuurpodia.
Want Cultuur is natuurlijk de ultieme vorm van verheffing.
Daarom was hij overigens ook zo’n groot voorstander van kunst in de openbare ruimte en van het instituut wijkkunstenaar dat we tot niet heel lang gelden kenden.
Wie daar aan probeerde te tornen kreeg met een briesende Jan te maken.

Terugkijkend kunnen we niet anders stellen dan dat het destijds een gouden greep is geweest om de kabelgelden in te zetten voor de cultuurpodia in onze stad.
Er is een lange periode geweest dat uitgaven voor cultuur werden gezien als een onrendabele kostenpost. Inmiddels weten we beter.
Onze stad heeft zich ontwikkeld tot een van de meest geliefde steden van het land.
Als er ergens een vergelijkend lijstje wordt opgesteld over de kwaliteit van steden dan zit Haarlem altijd ergens in de top.
Een historische binnenstad die kwaliteit uitstraalt, een goed winkelbestand, goede horeca, leuke festivals en bovenal prachtige musea en cultuurpodia. Die mix maakt Haarlem aantrekkelijk en zorgt voor bezoekers die hier hun geld uitgeven.
Samen met zijn toenmalige collega bestuurders heeft Jan dat destijds goed gezien . En het is zijn verdienste dat hij iedereen ervan wist te overtuigen dat investeren in cultuur de stad veel op zou gaan leveren. En een wandeling door het hedendaagse Haarlem bewijst zijn gelijk.

Dames en Heren,

Als spreker vanuit het Stadhuis kan ik natuurlijk niet onvermeld laten dat Jan daar geliefd was. Niet alleen in het politieke en bestuurlijke circuit maar ook bij de ambtenaren met wie hij werkte. Dat waren hechte teams waarin over en weer grote loyaliteit bestond.
Ook onze ambtenaren die Jan gekend hebben zullen hem zeer missen. Niet in de laatste plaats de bodes die hem bij tijd en wijle een borrel inschonken. Ook onder werktijd ,zonder daar verder met wie dan ook over te praten natuurlijk.

Dames en heren;
Er is een Haarlemmer dood gegaan.
Een Haarlemmer die zich zijn leven lang heeft ingezet voor onze stad.
Een Haarlemmer die zich ten doel stelde om Haarlemmers die het  minder getroffen hadden een beter leven te bezorgen.
Een Haarlemmer met visie en daadkracht , vooral op het gebied van Cultuur.
Een Haarlemmer die een fraaie  erfenis voor de toekomst nalaat.
En een Haarlemmer van wie we hielden omdat hij in alle opzichten het tegenovergestelde van een grijze muis was.

Jan we missen je nu al en dat zal zo blijven.
Dat geldt in het bijzonder voor RoseMarie,
Voor Esther en Bob,Voor Daniel en Nadine, Voor Kalle en Desiree,Voor Sarah en Peter en voor Meike.
Allemaal veel sterkte de komende tijd.